خبرگزاری مهر، گروه بین الملل:
روز چهارشنبه ۱۲ نوامبر (۲۱ آبان)، دموکرات های کمیته نظارت مجلس نمایندگان آمریکا بمبی را منفجر کردند که لرزه های آن هنوز کاخ سفید را می لرزاند؛ انتشار سه ایمیل از مکاتبات شخصی جفری اپستین قاچاقچی جنسی محکوم شده، نام دونالد ترامپ را بار دیگر در کانون یکی از تاریک ترین پرونده های فساد اخلاقی تاریخ معاصر آمریکا قرار داد. این ایمیل ها که بخشی از ۲۳ هزار سند احضارشده از املاک اپستین هستند، ادعاهایی را مطرح می کنند که تناقض های آشکاری با روایت رسمی ترامپ از رابطه اش با اپستین دارند.
اما این تنها شروع داستان است. پرونده اپستین، که سال ها در سکوت مدفون بود، حال به یکی از خطرناک ترین چالش های سیاسی برای ترامپ تبدیل گشته است؛ چالشی که حتی پایگاه رای دهندگان طرفدار «اول آمریکا» (MAGA) را نیز مقابل او بر انگیخته و می تواند سایه ای سنگین بر انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۸ بیاندازد.
پرونده اپستین و ترامپ؛ از شبکه قاچاق جنسی تا رابطه ای جنجالی
جفری اپستین میلیاردر آمریکایی و مدیر صندوق پوشش ریسک، چهره ای بود که در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در بین نخبگان سیاسی، اقتصادی و سرگرمی آمریکا رفت و آمد داشت. او با شخصیت هایی چون بیل کلینتون، پرنس اندرو، بیل گیتس و البته دونالد ترامپ دوستی داشت اما پشت این نمای براق، شبکه ای دهشتناک از سوءاستفاده جنسی از دختران زیر ۱۸ سال قرار داشت.
تحقیقات نشان میدهد اپستین بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ ده ها دختر نوجوان را در عمارت هایش در نیویورک و پالم بیچ فلوریدا مورد سوءاستفاده جنسی قرار می داد و در شبکه ای سازمان یافته قاچاق می کرد. او با کمک دست راست خود با نام «گیسلین مکسول»، دختران را با وعده پول و شغل جذب می کرد، سپس آنها را ملزم به انجام اعمال جنسی می ساخت و حتی تشویقشان می کرد که دختران دیگری را هم استخدام کنند؛ ساختاری که دادستان ها آنرا «هرم قاچاق جنسی» نامیدند.
سال ۲۰۰۵ نقطه عطفی در این پرونده بود. خانواده یک دختر ۱۴ ساله به پلیس پالم بیچ گزارش داد که اپستین به او تجاوز کرده است. تحقیقات گسترده شروع شد و اف بی آی پرونده ای به نام «عملیات سال کبیسه» را افتتاح نمود اما آن چه در سال ۲۰۰۸ رخ داد، یکی از بحث برانگیزترین توافقات قضائی تاریخ آمریکا بود.
«الکساندر آکوستا» دادستان فدرال فلوریدا (که بعدها توسط ترامپ به عنوان وزیر کار منصوب شد)، توافق محرمانه ای با وکلای اپستین امضا کرد. بر طبق این توافق، اپستین تنها به دو بهتان فرعی «درخواست خدمات جنسی از یک نوجوان» اعتراف کرد و به ۱۸ ماه حبس محکوم شد، در صورتیکه باید به ۶۰ بهتان فدرال پاسخ می داد. او حتی اجازه داشت ۶ روز هفته را در دفترش بگذراند و فقط شب ها به سلول بازگردد. بعد از گذشت ۱۳ ماه، اپستین آزاد شد.
در این دوران بود که رابطه ترامپ و اپستین شکل گرفت. ویدئویی از سال ۱۹۹۲ نشان میدهد که این دو در یک مهمانی در مارالاگو یعنی باشگاه خصوصی ترامپ، کنار هم درحال رقص و خوشگذرانی هستند. اپستین در عروسی ترامپ با «مارلا میپلز» بازیگر آمریکایی و مجری تلویزیون در سال ۱۹۹۳ حضور داشت و رکوردهای پرواز نشان میدهد که ترامپ حداقل هفت بار با جت خصوصی اپستین سفر کرده است.
در سال ۲۰۰۲، ترامپ در مصاحبه ای با مجله نیویورک درباره ی اپستین اظهار داشت: «او فرد فوق العاده ای است. همراهی با او خیلی لذت بخش است. حتی می گویند او به اندازه من زنان زیبا را دوست دارد، و خیلی از آنها در سنین پایین تر هستند.» این جمله حال در پرتو ایمیل های جدید، بار معنایی سنگینی پیدا کرده است.
ترامپ همیشه ادعا کرده که در اواسط دهه ۲۰۰۰ با اپستین قطع رابطه کرده و او را به علت رفتار نامناسب با کارمندان جوان زن در عمارت مارالاگو از باشگاه اخراج کرده است اما ایمیل های جدید این روایت را زیر سوال می برند.
پس از گذشت یک دهه، در ژوئیه ۲۰۱۹، اپستین باردیگر دستگیر شد. این دفعه دادستان های نیویورک او را به بهتان قاچاق جنسی دهها دختر نوجوان متهم کردند. وی در زندان متروپولیتن منهتن نگهداری می شد که در ۱۰ اوت ۲۰۱۹، جسد وی در سلولش پیدا شد. تحقیقات رسمی نتیجه گرفت که اپستین خودکشی کرده اما این مرگ مشکوک نظریه های توطئه فراوانی را برانگیخت.
گیسلین مکسول دست راست اپستین، در سال ۲۰۲۱ محاکمه و به ۲۰ سال زندان محکوم شد. او به کمک به اپستین در جذب و سوءاستفاده از دختران نوجوان متهم شد. مکسول همان کسی است که در ایمیل های جدید، اپستین با او درباره ی ترامپ گفتگو می کند.
ایمیل های تازه منتشرشده؛ چه اسرار جدیدی فاش شد؟
سه ایمیل کلیدی که دموکرات ها منتشر نمودند، تصویری متفاوت از رابطه ترامپ و اپستین ارایه می دهند؛
ایمیل اول – ۲ آوریل ۲۰۱۱:
در این ایمیل، اپستین به گیسلین مکسول می نویسد: «می خواهم متوجه شوی که آن سگی که پارس نکرده، ترامپ است… [نام قربانی حذف شده] ساعت ها در خانه من با او بوده است و او هیچگاه ذکر نشده است. رییس پلیس و بقیه… من ۷۵ درصد (مواقع) آنجا هستم.» این ایمیل نشان میدهد که اپستین معتقد بود ترامپ اطلاعات زیادی درباره ی او دارد اما سکوت کرده است. «ویرجینیا جیوفری» یکی از قربانیان شناخته شده اپستین که در آوریل ۲۰۲۵ خودکشی کرد، همان کسی است که جمهوریخواهان او را به عنوان فرد مذکور در این ایمیل شناسایی کرده اند.
ایمیل دوم – ۱۶ دسامبر ۲۰۱۵:
وولف به اپستین می نویسد: «شنیده ام سی ان ان در نظر دارد امشب از ترامپ درباره ی رابطه اش با تو بپرسد.» اپستین در پاسخ می پرسد چه پاسخی بدهد. وولف سفارش می کند: «فکر می کنم باید بگذاری خودش را به دام بیندازد. اگر بگوید در هواپیما یا خانه تو نبوده، این به تو یک ابزار پرارزش روابط عمومی و سیاسی می دهد. می توانی او را بشکلی حلق آویز کنی که برای تو منفعت مثبت ایجاد نماید یا اگر واقعا به نظر برسد که می تواند برنده شود، می توانی او را نجات دهی…»
ایمیل سوم – ژانویه ۲۰۱۹:
اپستین در این پیام به مایکل وولف نویسنده می نویسد: «ترامپ اظهار داشت که از من خواسته استعفا دهم، در صورتیکه هیچ گاه عضو نبوده ام. البته او از داستان دخترها خبر داشت، چون از گیسلین خواسته بود که دست نگه دارد.» این ایمیل مستقیماً ادعای ترامپ را که می گوید از جرایم اپستین ناآگاه بوده، زیر سوال می برد.
این ایمیل ها نشان می دهند که اپستین و وولف درحال طراحی استراتژی مقابل ترامپ بودند و اپستین معتقد بود اطلاعات مخربی درباره ی ترامپ دارد که می تواند از آن استفاده نماید.
پس از انتشار این ایمیل ها، جمهوری خواهان در کمیته نظارت بالاتر از ۲۰ هزار صفحه اسناد دیگر از املاک اپستین منتشر نمودند و بهتان زدند که دموکرات ها «به صورت گزینشی» اسناد را انتخاب نموده اند تا ترامپ را مورد حمله قرار دهند. این اسناد جدید شامل ایمیل هایی بود که اپستین در آنها ترامپ را «کاملاً دیوانه» خطاب می کند اما هیچ یک از این ها سوالات اصلی را پاسخ نمی دهند.
بازتاب سیاسی و آینده پرونده؛ برگ برنده دموکرات ها یا توفان در فنجان؟
پرونده اپستین در سال ۲۰۲۵ به یکی از معدود مطالبی تبدیل گشته که می تواند میان ترامپ و بخشهایی از پایگاه وفادار او شکاف بوجود آورد. نظرسنجی ها نشان میدهد گرچه اکثریت جمهوری خواهان بازهم از ترامپ حمایت کلی دارند (۸۷ درصد) اما میزان تأیید عملکرد وی در موضوع اپستین بطور محسوسی پایین تر است (۴۵ درصد)؛ روندی که مفسرین آنرا نشانه ای از حساسیت افکار عمومی محافظه کار نسبت به موضوع سوءاستفاده جنسی و لزوم شفافیت می دانند. همین شکاف می تواند بر فضای انتخاباتی ۲۰۲۶ و حتی رقابتهای ریاست جمهوری ۲۰۲۸ اثرگذار باشد.
در همین حال، فشار برای انتشار کامل اسناد در رابطه با اپستین از طرف هر دو جناح سیاسی افزایش پیدا کرده است. سناتورهای جمهوریخواهی چون «تد کروز»، «جاش هاولی» و «رند پل» که همگی نگاه جدی به انتخابات ۲۰۲۸ دارند، خواهان افشای همه اسناد شده اند و نمایندگانی مانند «نانسی میس» و «مارجوری تیلور گرین» نیز با دفاع از طومار رأی گیری اجباری، موضعی متفاوت از رهبری حزب اتخاذ نموده اند. این وضعیت نشان میدهد پرونده اپستین تنها موضوعی مقابل ترامپ نیست بلکه آزمونی برای انسجام درونی حزب جمهوریخواه نیز شمرده می شود.
رفتار کاخ سفید و شخص ترامپ در رویارویی با این پرونده نیز پرسش هایی جدی برانگیخته است. جلسات خصوصی در اتاق وضعیت برای منصرف کردن نمایندگان، مخالفت شدید با رأی گیری و سکوت طولانی مدت رئیس جمهوری سبب شده برخی مفسرین معتقد باشند که دولت از دستاوردهای احتمالی انتشار اسناد نگران است. گرچه هیچ یک از ایمیل ها مدرکی قطعی درباره ی دخالت ترامپ ارایه نمی دهند، تناقض میان محتوای آنها و روایت رسمی ترامپ، فضا را برای گمانه زنی های سیاسی و رسانه ای باز گذاشته است.
همزمان، این واقعیت که نام چهره های سرشناس دیگری از «بیل کلینتون» گرفته تا «بیل گیتس» و «پرنس اندرو» نیز در اسناد مختلف مطرح شده، به ترامپ امکان داده تا موضوع را «یک بازی سیاسی دوحزبی» توصیف کند. با این وجود، نکته تعیین کننده اینست که افکار عمومی آمریکا در موضوع اپستین حساسیت بالایی دارد. خیلی از رای دهندگان اعتقاد دارند این پرونده نمادی از فساد ساختاری، مصونیت نخبگان و ناکارآمدی سیستم عدالت است؛ مفهومی که فراتر از تعلقات حزبی بر مردم تأثیر می گذارد.
در مجموع، آن چه حال بر سرنوشت این ماجرا سایه انداخته، نتیجه رأی گیری مجلس نمایندگان و احتمال انتشار کامل اسناد است. اگر این اسناد اطلاعات جدید و قابل توجهی در خود داشته باشد، می تواند به یکی از نقاط عطف سیاسی سال های آتی تبدیل گردد و اگر نداشته باشد، ممکنست کل بحث به «توفانی در فنجان» تقلیل یابد اما در هر دو حالت، پرونده اپستین دیگر در تاریکی باقی نخواهد ماند. پرسش های بی پاسخ درباره ی شبکه قدرت و سوءاستفاده، مطالبه قربانیان برای عدالت و حساسیت بی سابقه افکار عمومی تضمین می نماید که این ماجرا، چه برای ترامپ و چه برای سایر چهره های سیاسی، تا مدت ها بر فضای واشنگتن سنگینی کند. بطور خلاصه اما این تنها آغاز داستان است. او با کمک دست راست خود با نام گیسلین مکسول، دختران را با وعده پول و شغل جذب می کرد، سپس آنها را مکلف به انجام اعمال جنسی می ساخت و حتی تشویقشان می کرد که دختران دیگری را هم استخدام کنند؛ ساختاری که دادستان ها آن را هرم قاچاق جنسی نامیدند. همراهی با او خیلی لذت بخش است.
منبع: بهمن
