بهمن: ادعای نخست وزیر رژیم صهیونیستی در رابطه با تخصص اسرائیل در رویارویی با خشکسالی با هدف تهییج مردم ایران در بحبوحه بحران فصلی آب در این کشور، با جواب دندان شکن یک نویسنده پاکستانی روبه رو شد.
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل؛ محمد اکمل خان، نویسنده پاکستانی، با اشاره به ادعای اخیر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی با هدف تهییج مردم ایران به اعتراض خیابانی در واکنش به بحران فصلی آب، در یادداشتی اختصاصی برای گروه رسانه ای مهر بر ریاکاری وی تأکید نمود.
محمد اکمل خان در این یادداشت تحت عنوان «دروغ های نتانیاهو؛ وعده آب، ریختن خون» نوشت:
آخرین نمایش بنیامین نتانیاهو در صحنه ی جهانی، بیشتر از آن که یک روایت اخلاقی باشد، تمثیلی از ریاکاری آغشته به خون بود. زیر نورهای پرزرق وبرق استودیو، نخست وزیر اسرائیل خویش را ناجی مردم ایران معرفی نمود و وعده داد «بی شمار جان» را از خطر کم آبی نجات دهد. او به آمار منابع آبی ایران، به مثابه یک پیشگویی شاخ و برگ داد، از خطر آوارگی ۵۰ میلیون نفر سخن گفت و «راه حل های اسرائیل» را برای کشوری که دشمن خود اعلام نموده است، ستود. اما درست همان لحظه که این جملات از امواج رسانه ای عبور می کرد، تنها هفتاد کیلومتر آن طرف تر، خردسالان غزه با لب های خشک از تشنگی جان می دادند، چونکه همان دولتی که ادعای نجات بیگانگان از کم آبی را دارد، آب آنها را عمداً قطع کرده بود.
وقتی این سخنان در فضای مجازی دست به دست می شد، خردسالان در نوار غزه، در بهترین حالت، آب شور و آلوده به باکتری می نوشیدند—و آن هم نه همیشه. در قسمتهایی از این نوار تحت محاصره، ماه ها خبری از آب شرب سالم در لوله ها نبود. لوله هایی که حالا شکسته و زیر آوار مدفون اند، روزگاری در محله های بمباران شده جریان داشتند. طبق گزارش های وزارت بهداشت غزه، یونیسف و آنروا، کمبود آب در کنار قحطی ناشی از محاصره، تنها در ماه های اخیر دست کم ۳۱۵ نفر را به کام مرگ کشانده که بیشتر از نیمی از آنها خردسالان زیر پنج سال هستند.
این بی رحمی، حاصل تصادف یا بی برنامگی نیست، بلکه قسمتی از سیاست رسمی است. دو روز پس از اظهارات نتانیاهو، یوآو گالانت وزیر جنگ سابق اسرائیل، از «محاصره کامل» غزه خبر داد: «نه برق، نه غذا، نه سوخت—همه چیز بسته است.» آب را هرچند به زبان نیاورد، اما تصمیمات عملی روشن بود. دولت اسرائیل شرکت دولتی «مکوروت» را که روزانه حدود ۱۰ میلیون لیتر آب به غزه می رساند، تعطیل کرد. نتیجه، ایجاد یک خشکسالی مصنوعی در یکی از متراکم ترین نقاط کره ی زمین بود.
بر اساس گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA)، در دسامبر ۲۰۲۳، میانگین آب موجود برای هر نفر در غزه به کمتر از سه لیتر در روز کاهش یافت— این یک پنجم حداقل استاندارد بقا طبق معیار سازمان جهانی بهداشت بحساب می آید. تا مارس ۲۰۲۴، ساکنان شمال غزه با کمتر از یک لیتر آب در روز سر می کردند، آن هم اغلب غیرقابل شرب. در طول این مدت، ۶۵ حلقه چاه آب و سه کارخانه اصلی آب شیرین کن بمباران و بیشتر از ۵۰ کیلومتر خطوط لوله تخریب شد و کمبود سوخت موتورخانه ها را از کار انداخت.
طبق حقوق بین المللی بشردوستانه، این اقدامات مصداق روشن جنایت جنگی است. ماده ۵۴ پروتکل الحاقی اول کنوانسیون ژنو، «حمله، تخریب، یا از کار انداختن اقلام ضروری برای بقای غیرنظامیان» را ممنوع می کند—که زیرساخت های آبی آشکارا در این دسته قرار می گیرد. کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز محروم کردن مردم از آب را در صورتیکه برای گرسنگی دادن یا آواره کردن غیرنظامیان استفاده شود، از مصادیق جنایت جنگی می داند. در آوریل ۲۰۲۴، دیده بان حقوق بشر در گزارشی با عنوان «ناامید، گرسنه و محاصره شده» نتیجه گرفت که اسرائیل، محرومیت از آب و غذا را به یک سلاح جنگی بدل کرده و این امر موجب شیوع بیماری های همه گیر شده که بشکل کور، خردسالان و سالمندان را به کام مرگ می کشاند. صندوق خردسالان سازمان ملل (یونیسف) نیز این وضعیت را «حکم اعدام قریب الوقوع برای خردسالان غزه» توصیف کرده است.
اما ویرانگرترین آمارها نه با لیتر، بلکه با جان انسان ها سنجیده می شود. ارزیابی یونیسف در مارس ۲۰۲۵، افزایش ۴۵ درصدی بیماری اسهال در خردسالان زیر پنج سال نسبت به قبل از جنگ ثبت شده است. وزارت بهداشت فلسطین، دست کم ۱۲۰ مورد مرگ نوزادان ناشی از کم آبی و بیماری های ناشی از آب آلوده را تنها در سال اول محاصره ثبت کرده است.
داستان «مریم»، دختر ۶ ساله ای از خان یونس که ژانویه ۲۰۲۵ به علت نوشیدن آب آلوده ذخیره شده در مخزن پشت بام—به علت نبود آب بسته بندی—جان داد، روایتی غمبار از زندگی خردسالان این منطقه است. مادرش به الجزیره اظهار داشت: «تمام شب از دل درد گریه می کرد. بامداد که شد، دیگر نفس نمی کشید.» در بیت لاهیا، «حسن» هفتادساله که از چهار حمله ی اسرائیل را جان سالم به در برده بود، به علت نارسایی کلیه جان باخت، چون دستگاه دیالیز به دلیل نبود آب استریل از کار افتاده بود. پزشکان بیمارستان کمال عدوان گزارش دادند که ۷۰ درصد جلسات دیالیز در شمال غزه لغو به دلیلی مشابه شده است.
منبع: بهمن
