فلاحت پیشه: وزارت خارجه گرفتار تک بعد نگری نشود

یک نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: به صلاح نیست که پرونده هسته ای ایران به شورایعالی امنیت ملی باز گردد اما باید این مسئله از دو بعد دیپلماتیک و فنی در وزارت خارجه و سازمان انرژی اتمی دنبال شود و شورایعالی امنیت ملی ساز و کارها را مشخص می کند.
حشمت الله فلاحت پیشه در گفتگو با ایسنا با اشاره به اینکه از نقطه نظر تاریخی معتقدم انتقال مذاکرات هسته ای از وزارت امور خارجه به شورایعالی امنیت ملی به صلاح نیست اظهار داشت: دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی در حوزه های مختلف امنیتی داخلی و خارجی و هم مسایل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را بر عهده دارد و به لحاظ نرم افزاری تخصص لازم وجود ندارد و تا وقتی پرونده هسته ای در شورا بود به نتیجه نرسید و مذاکره کنندگان بیشتر مواضع را مطرح می کردند و عمل گرایی دیپلماتیک که لازمه رسیدن به تنش زدایی یا چارچوبی برای تنش زدایی است شکل نمی گرفت. اما از وقتی وزارت خارجه مامور مذاکرات و پرونده شد دیدیم که برجام تصویب گردید و به رغم مخالفان و موافقانی که داشت هم اکنون همه از بازگشت به برجام صحبت می کنند.
وی در پاسخ به اینکه جایگزین های آقایان ظریف و صالحی امکان ادامه مسیر با همان کیفیت قبل را دارند؟ اظهار داشت: البته نمی گردد هم اکنون در اینباره صحبت کرد. تا تصمیم گرفته نشود، نمی گردد گمانه زنی کرد. اما واقعیتی که وجود دارد این است که تصمیمات در ایران متاثر از تصمیمات آمریکاست. این بایدن بود که تلاش کرد برجام را تحت تأثیر سیاست فشار حداکثری ترامپ پیش ببرد و از آن سیاست استفاده نماید و شرایط را برای ایران دشوار کرد. ازاین رو اخطار اولیه را باید به آمریکا و طرف های دیگر برجام داد به خاطر نوع برخورد آنها با ایران و نوع دعوت از دولت جدید ایران که بسیار غیردیپلماتیک بود که با تهدید و ضرب الاجل خواستند ایران را به مذاکره فرابخوانند. این نوع برخوردها سبب می شود ایران اقداماتی عملی را پیش گیرد که این باعث می شود فرصت های دیپلماتیک را از کشورهای غربی بگیرد.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی افزود: معتقدم ایران گام های هسته ای اش را به صورت آزمون و خطا برنمی دارد، بلکه این گام ها را به صورت برگ برنده در اختیار دارد و بنابراین وقتی رژیم صهیونیستی به یکی از تاسیسات ایران حمله کرد در ۲۴ ساعت ایران سوختش را از ۲۰ درصد به ۶۰ درصد رساند و برگ های آتی هسته ای اش را هم در اختیار دارد و انتصاب هایی که در ایران شکل گرفت هم بی تأثیر از نوع رفتار طرف های مقابل نبود. از علل بی اعتنایی به برجام در ایران این است که به نظرم حداقل دولت جدید به این نتیجه رسیده است که اگر مشغله های منطقه ای را حل کند یا از ظرفیت های منطقه ای استفاده نماید بهتر از این است که وارد یک مذاکرات فرسایشی با طرف های غربی شود.
وی خاطرنشان کرد: این که آقای امیرعبداللهیان در منطقه تجربیات خوبی دارند به این معنا نیست که در حوزه بین الملل وزارت خارجه بی تفاوت است. کلا سیاست خارجی زمانی می تواند منافع ملی را تأمین کند که مثلث مناسبات منطقه ای، بین المللی و روابط دو جانبه با هم دیده شود. اگر برجام در زمان آقای ظریف فربه شد پرداخت صرف به مسایل منطقه بدون حل اختلافات بین المللی عملا سیاست وزارت امور خارجه در سطح منطقه را بی اثر می کند. وقتی در ۱۳۹۳ توافق ژنو به دست آمد همان زمان دیدیم که گشایش های منطقه ای و روابط دو جانبه با ایران شکل گرفت و امیدوارم وزارت خارجه گرفتار تک بعدی نگری نشود.
فلاحت پیشه درباره محتوای مذاکرات و ادامه کار از آنجائیکه در وین دنبال شده است اظهار نمود: حقیقت این است که آمریکای ترامپ با زمان بایدن متفاوت می باشد. بایدن هم اکنون در بدترین شرایط در سطح منطقه است و گرفتار فروماندگی شده و نظامیان آمریکا در افغانستان یکی از بدترین روزهای خویش را شاهد بودند و خروج از افغانستان چیزی جز شکست برای آمریکا نبود بنا بر این آمریکا دست پایین را در منطقه دارد.
این نماینده پیشین مجلس اظهار داشت که هم اکنون با نوعی ضرب الاجل بی محتوا و بدون پشتوانه از جانب آمریکا و برخی کشورهای اروپا به ایران مواجه هستیم و در طرف دیگر بی اعتمادی ایران به برجام را داریم؛ معتقدم هر دو اینها بازی کردن در زمین مخالفان دیپلماسی است و به ضرر هر دو طرف است. هم اکنون عوامل مخل در مذاکرات و برجام بیشتر دارند نقش بازی می کنند و دیپلمات ها را روز به روز بی انگیزه تر می کنند.
وی افزود: معتقدم به لحاظ محتوایی مذاکرات با سختی بیشتری مواجه خواهد شد. ایران در اوج تحریم با هزینه زیاد تولید سوخت را به ۶۰ درصد و ذخیره اورانیوم غنی شده اش را به چندین برابر حجمی که در برجام بود، رسانده است و در طرف دیگر تحریم ها افزایش پیدا کرده است، ازاین رو سطح موضوعی مذاکرات بگونه ای تنش آمیز ارتقا یافته است. مثلاً ما زمزمه هایی را شنیدیم که اگر رایزنی های ایران و آژانس درباره نظارت ها نتیجه ندهد، امکان ارجاع پرونده به شورای امنیت است اما طرف های مقابل باید بدانند که حتی طرح بحث انتقال پرونده به شورای امنیت سازمان ملل می تواند ایران را به سمت یک گام پشیمان کننده در حوزه هسته ای بکشاند.